05 mei Vrienden
In mijn rug fietsen echte vrienden
Zijn een steuntje in de rug
Keren me niet de rug toe
Volgen me dichtbij overal
Accepteren me zoals ik ben
Weten van de pijn in mijn rug
Wanneer ik me nagekeken voel
Het ongesprokene wil verdragen,
Vrienden draag ik mee in goede
En in slechte dagen
Ze fietsen me niet voorbij
Als ze me vriendelijk vragen
Waar is je rugzak?
Zeg ik dat ik die niet nodig heb.
Liever een onzichtbare bochel
Gevuld met echte vrienden
In de sluipende vooruitgang
Rijdt nu een elektrische fiets
Daarmee kun je dan weer sneller
Voorbij en vooral meer bereiken
Zo lijkt alles meer en beter
In het rookgordijn van haast
Wordt ware vriendschap vluchtig
Tot schouderklop gedegradeerd.