18 feb Een schrijfworkshop op vrijdag de dertiende
Vrijdag 13 februari, schrijfworkshop Verhaal Schrijven, de ik-figuur
De opdracht die docent Koos ons dinsdag per mail had toegestuurd was: zoek een personage dat vaak terugkeert in je gedachte, omdat je het boeit, omdat het tot je verbeelding spreekt. Beschrijf het in een alinea van maximaal 100 woorden. In mijn geval is dit Jan Rotmans.
Mijn beschrijving van het personage luidde als volgt:
Jan Rotmans is hoogleraar Transitiekunde aan de Erasmus-universiteit in Rotterdam en schreef een boek getiteld: Verandering van tijdperk. Hij beschrijft de vastgeroeste systemen in Nederland en de hang naar controle via bureaucratische wangedrochten. De beweging van onderop, de kleine organisaties laten zien dat vanuit de mens en zijn behoefte een nieuwe samenleving Nederland 3.0 wordt opgebouwd. De beweging Nederland Kantelt brengt de initiatieven in kaart. Er komt een kantelingsalfabet, dat moet de politiek in beweging zetten.
Tot zover mijn korte introductie van mijn personage. Tot mijn verrassing riep de naam Jan Rotmans bij maar liefst twee aanwezigen herinneringen op. Onder hen zelfs een plaatsgenoot die hem ontmoet had en hem een term aan de hand heeft gedaan. Deze Ton is zelf bezig met een website, waar ik met belangstelling naar uitzie.
De eerste opdracht tijdens de workshop luidde: schrijf een dagboekpagina. Tja, zo goed ken ik Jan ook weer niet, maar we doen een poging:
Half zeven gaat de wekker. Een nieuwe dag, vrijdag de dertiende. Ook zo’n onzinverhaal waarmee ooit iemand is begonnen. Op Twitter slaan de verzekeraars er weer een slaatje uit: Heb je pech,. Met #waterookgebeurt ben je zo weer onderweg. Verhip is het al zo laat, naar de Uni. Rol van de politiek vandaag versus 2020. Mooi dat gisteren de actie onderwijs 2032 is gestart. Dat is toch een inkoppertje eersteklas. 2032. Ze denken geloof ik dat ze eerst allerlei onderzoeksgroepen moeten installeren en dat ze er vervolgens jaren over doen om een besluit te nemen.
Middagpauze: de studenten snappen het. Hoe vertel ik het mijn kinderen. Zo dus.
Straks de Natuurlijk Stad Rotterdam met alle start-ups. Mooi dat het Kantelingsalfabet er komt. Waar gaan we vanavond over praten? De letter N, toevallig de 13e letter van het alfabet. Neutraal.
Vervolgens kregen we de opdracht om een tweet te schrijven aan het personage van iemand anders, de tweet aan Jan Rotmans luidde als volgt:
@janrotmans bedankt voor je immer kritische en onafhankelijke gedachten over politiek en onderwijs. Zo is vrijdag de dertiende nog niet zo beroerd.
De schrijfster van de Tweet kende Jan Rotmans niet en moest het doen met mijn dagboekfragment.
De volgende opdracht luidde: schrijf een kritische reactie geven op deze tweet, in de ik-vorm uiteraard. Een makkie.
Vrijdag de 13e bestaat niet mensen evenals de zwarte kat, onder een ladder doorlopen, allemaal waanzin. Ik ben nooit volgzaam geweest,dit is weer typisch een uitwas van mediale gekte. Tijd om te gaan kantelen! Om mijn medemensen te laten inzien dat zes en zeven dertien is en acht en vijf ook. Er zitten 13 weken in een kwartaal, o, wat erg. En vier maal dertien kaarten in een kaartspel. Dertien harten, schoppen, klaveren en ruiten. Bij rikken en jokeren krijgen we dertien kaarten. Ik heb nog nooit iemand horen klagen.
Na de middagpauze gingen we verder met dagboekfragmenten van het personage: de vertellende ik, de belevende ik en de mengvorm. Dat we met het personage van iemand anders verder moesten, was een extra uitdaging. Een bijzonder leerzame en prettige ervaring.
En het vermeende gedachtespinsel rond vrijdag de dertiende was in geen velden of wegen te bekennen. Waarschijnlijk op de vlucht geslagen voor het positieve krachtenveld.