18 okt Eureka, ik twijfel niet langer
Twee jaar geleden las ik ’s nachts de boeken
De harp van st franciscus van Felix timmermans
En
Ik jan cremer
Kennelijk zweefde ik toen in mijn twijfel tussen de vragen
Ga ik het klooster in als antimaterialist
en
Word ik een vrije kunstenaar die zich niets aantrekt van de wereld
Ik las deze week het boek Discipline, overleven in overvloed, van Marli Huijer. De Denker des vaderlands tegenwoordig.
Klooster of kunstenaar, beiden zijn ascetische idealen, waar ik me aan omhoog kan trekken. Peter Sloterdijk heeft het over verticale spanningen en attractoren.
Huijer haalt zinnen uit Sloterdijk’s Je moet je leven veranderen aan, blz 34.
In mijn meest bewuste moment wordt ik getroffen door het absolute protest tegen mijn status quo: mijn verandering is bittere noodzaak. Als je je leven vervolgens inderdaad verandert, doe je niets anders dan wat je zelf met je beste wil wilt, zodra je merkt dat een verticale spanning die voor jou geldt, je leven compleet overhoop gooit.
Omdat de realiteit van mijn toenmalige werkkring (accountancy) en de ascetische idealen zover uit elkaar lagen ervoer ik een innerlijk gevecht. De ratio tegen het onbewuste, waarin de idealen zich reeds hadden gehuisvest. Als ik toen had geweten wat ik nu weet …… het onbewuste wint altijd.
Klooster- en kunstenaarschap liggen nogal ver uit elkaar.
Het is de filosofie geworden, ik denk dus ik besta.
Eureka, ik twijfel niet langer.